“Wittgenstein'ı bu duruma uyarlayacak olursak,dünyamızın
sınırlarının,başkalarının
bizi anlama sınırları tarafından belirlendiğini söyleyebiliriz.Elimizde olmadan
başkalarının algılarının parametreleri içinde var oluruz- başkalarının bizim komikliğimizi
anlama sınırları içinde komiklik yaparız;onların zekası bizim zekamızı,cömertliği
cömertliğimizi,ironisi ironimizi belirler.Karakter,hem okura hem de yazara ihtiyaç duyan bir
dil gibi işler.Shakespeare, yedi yaşındaki çocuğun gözünde saçmalıktan ibarettir,eğer sadece
yedi yaşındakiler tarafından okunacak olursa yedi yaşındaki birinin anlama kapasitesi
ölçüsünde takdir edilir.”
― Alain de Botton, The Romantic Movement: Sex, Shopping, and the Novel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder